Rainy season?? Niks van te merken hier!!

Daar ging ik dan op 9 juli, het vliegtuig in met als eindbestemming: de Filipijnen. Mijn tweede grote avontuur en ik had er onwijs veel zin in! Reizen is nu eenmaal erg verslavend en nu ik de kans had om hier mijn zomer mee te vullen twijfelde ik geen moment.

Het idee was in me op gekomen om Travel Active weer in te schakelen en te vragen of zij op korte termijn (ik had dit plan pas in mei/juni bedacht) nog mogelijkheden hadden voor mij. Ik wilde er dan een combi reis van maken, zo'n vier weken vrijwilligerswerk en dan zelf twee weken gaan reizen. Ik vind dat zelf wel prettig want dan kan ik voordat ik zelf ga reizen al proeven van het land en de cultuur.

Heel veel contact gehad met Travel Active en uiteindelijk heb ik gekozen voor projecten op het eiland Palawan van de Filipijnen. Deze zijn net opgestart en ik zou dus een van de eerste vrijwilligers zijn, gaaf!! Op deze manier is alles voor de lokale bevolking ook nog nieuw. Het moment dat ik ging googlen en afbeeldingen zag van Palawan was ik compleet verkocht. Ik moest en zou daarheen gaan!

Goed, veel geregel vooraf en chaotisch als ik ben veel last-minute werk maar alles is goed gekomen en ik zit nu inmiddels bijna drie weken hier in Palawan in het dorpje Aborlan.

Laat ik beginnen bij het begin! Van Amsterdam naar Seoel (Zuid-Korea). Van Seoel naar Manila. Tot slot van Manila naar Puerto Princesa (Palawan).

Een lange vermoeiende reis dus ik was maar wat blij op het moment dat ik aankwam op het vliegveld in Puerto Princesa. Het was een heel schattig klein vliegveld waar ze je bagage meteen op de (enige) loopband leggen. Lim (contactpersoon hier) kwam al gauw om me op te halen. Binnen 10 minuten waande ik me al volledig in de Aziatische sferen. Het typische vervoer hier, namelijk de tricycle, bracht ons van het vliegveld naar het van/bus station. Een tricycle is een moter waar ze een soort huisje omheen gebouwd hebben (met wielen) waar ongeveer vier personen in kunnen zitten. Vanaf daar was het ongeveer anderhalf uur rijden met de van (minibusje) naar Aborlan. Onderweg was het al een hele gebeurtenis om alleen de omgeving te zien: overal palmbomen, rijstvelden, oerwouden, de zee, bergen, slecht wegdek, meertjes en meer. Onderweg kocht Lim nog wat corn (maïs) voor ons wat lokale mensen net gegrild hadden. Heerlijk!!

Aangekomen in Plaridel (Aborlan) nog een kwartiertje met de tricyle naar de accomodatie. En wauw daar aangekomen maakte de omgeving het lange reizen helemaal goed. Heerlijk aan zee met een prachtig strand. Ik was nog de enige vrijwilliger want twee Spaanse meiden zouden een dag later (zondag) aankomen. Geen probleem want had een flinke jetlag dus die dag vooral rustig aan gedaan en bijgeslapen. Hetzelfde geldt voor zondag.

Maandag begin van het project!! Ik was erg benieuwd.. In de ochtend kregen we (Spaanse meiden inmiddels ook aangekomen en van mijn leeftijd) uitleg over de cultuur, het land, project etc. Aan het einde van de ochtend liet ze ons de school zien waar we de komende twee weken aan de slag zouden gaan. Zag er allemaal mooi onderhouden uit en totaal niet te vergelijken met hoe het in Ghana was. Dinsdag zouden we daadwerkelijk beginnen met lesgeven.

De bedoeling is dan dat we in de ochtend lesgeven (de kleintjes hebben alleen in de ochtend school) en in de middag de voorbereidingen treffen voor de volgende dag. Dus die middag meteen aan de slag voor dinsdag. Ze hebben een handboek waar per dag een aantal richtlijnen staat van wat er gedaan moet worden. Handig want met behulp daarvan bedenken wij spelletjes en oefeningen voor de kinderen.

De eerste week ging voorspoedig en snel voorbij, waarschijnlijk ook door alle nieuwe indrukken. In het begin was het nog even wennen aangezien de jonge kinderen bijna geen Engels spreken. Glory (coördinator van het kindergarten project) is er altijd bij dus die kan alles uitleggen aan de kinderen. De kinderen raken steeds meer aan ons gewend en dat is erg leuk om te merken. We hebben de omgeving ook al verkend en veel rijst gegeten!

Het eerste weekend op stap geweest met de andere vrijwilligsters. Vrijdag na het project naar Puerto Princesa gereisd. Daar hebben we een tricyle 'gehuurd' die ons overal naartoe kon rijden. Eerst de Crocodile farm, daarna pinnen, hotel zoeken, verschillende tours geboekt en tot slot een leuk restaurantje gezocht om te eten. Echt vakantie gevoel!!

Zaterdag werden we vroeg opgehaald voor een dagje island hoppen, prachtige onbewoonde eilanden gezien. Foto's schieten echt tekort. Zondag hebben we the underground river bezocht, ook zeker de moeite waard.

De tweede week alweer aangebroken.
Op maandag naar Narra geweest, dorpje verderop. Leuk om meer van de omgeving te zien. De kinderen raakten ook steeds meer aan ons gewend en durfden steeds meer. Dinsdag was het tijd om m'n kleren te wassen. Gelukkig was ik dit nog redelijk gewend van Ghana. Woensdag kregen we coco juice, vers uit de boom geslagen. Echt een geniet momentje als je dan onder zo'n bamboehutje met uitzicht op zee coco juice drinkt. Elke dag na het project zijn er dus genoeg bezigheden, wat ervoor zorgt dat de tijd vliegt! Donderdag was alweer de een na laatste dag op het kindergarten project.. Veel liedjes gezongen en spelletjes gedaan.

Na de voorbereiding van die middag zijn we naar de lokale markt in Plaridel gegaan. Super klein maar toch leuk om een keer te zien! Je kan wel merken dat ze hier nog niet helemaal gewend zijn aan buitenlanders aangezien we ongegeneerd werden aangestaard door iedereen. Diezelfde dag kregen we van Glory (die zelf ook in het dorp woont) een rondleiding door Tagman Village. Erg leuk en je komt echt op plekjes die een gewone toerist niet zou zien. Dat vind ik zelf ook een van de grootste voordelen. Je woont echt in het dorp en de lokale bevolking betrekt je bij alles. Zo zijn we ook al uitgenodigd bij een verjaardagsfeestje en hebben we meerdere keren wat gedronken bij de lokale pub. Als toerist zal je niet zo snel komen op deze plekken en zie je meer de toeristische attracties. Juist die andere plekjes die nog zo onontdekt zijn maken het zo bijzonder.

Het tweede weekend was alweer aangebroken en ondertussen een goede band opgebouwd met de Spaanse meiden. We gingen dus weer met z'n drieen op pad. Dit keer stond Port Barton op het programma. Vrijdag naar Puerto en dan zaterdagochtend door naar Port Barton. Aangekomen in Puerto zijn we naar wat lokale toeristische marktjes gegaan voor souvenirs. Daarna was Robinsons (groot, redelijk westers warenhuis) aan de beurt. Vooraf heerlijk een pizza gegeten (was ik aan toe!) en daar heerlijk rondgestruind tot sluitingstijd. Het hotel wat we hadden was ook heerlijk en dan vooral de luxe douche. Zaterdagochtend de reis naar Port Barton, lang en hobbelig. Daar aangekomen was een blik op het strand genoeg om de hele reis doen vergeten. Super idyllisch en weinig toeristen. Het regende die middag maar dat mocht de pret niet drukken. Omgeving verkend en 's avonds een heeeerlijke veggie burger gegeten, ik blij!! De volgende ochtend weer een culinair hoogstandje, namelijk huisgemaakte muesli met kokosmelk en banaan. Rest van de ochtend lezend in zee doorgebracht. Jammer genoeg vertrok de laatste van 13.00 naar Puerto dus het was tijd om te gaan. Terug naar 'huis'.

Afgelopen maandag gestart met het constructie project. Van 09.00 tot 11.00 en van 14.00 tot 16.00 brengen we schilderend door. Wel even wennen want het is iets totaals anders. Wel leuk dat we het weer met z'n drieen deden! Het is vermoeiend werk maar de tijd vliegt en je ziet natuurlijk echt resultaat na zo'n dagje verven en schuren. We zitten vaak wel helemaal onder de verf dus voel me goed vies na zo'n dagje werken.

Ontzettend veel meegemaakt en te vertellen dus heb geprobeerd het een beetje beknopt te houden en de highlights uit te werken. Foto's en woorden schieten bij veel momenten te kort om te omschrijven hoe mooi de omgeving hier is.

Ik geniet, elke dag een beetje meer en de tijd gaat nu zooooo snel! Dit weekend ga ik met twee Nederlandse vrijwilligers (kan eindelijk weer Nederlands praten, jeeeeej) op pad en dan breekt mijn laatste week hier alweer aan. De laatste twee weken ga ik heerlijk zelf backpacken. Ik moet nog een beetje uitzoeken waar ik heen wil maar El Nido staat zeker op het programma!!

Liefs
Filipino Bex