Verjaardagsverslagje!:)

Zit ik dan op m'n verjaardag in Ghana.. Ja een keer wat anders en zeker omdat ik altijd m'n verjaardag moet delen met Tom en Hannah en nu voelt het zo alleen. In Ghana kennen ze jarig zijn ook niet echt dus op felicitaties hoef je hier niet te rekenen maar gelukkig ga ik mijn verjaardag wel uitgebreid vieren met een heleboel andere vrijwilligers. Zometeen lekker aan het zwembad chillen en vanavond uit eten bij een pizza restaurant!! Vanmorgen werd ik ook al heel leuk wakker met allemaal ballonnen en de kindjes konden een heel klein beetje lang zal ze leven zingen ook al begrepen ze daar niks van.

Ik ben ondertussen ook al ruim over de helft dus zondag over 7 weekjes vlieg ik alweer terug naar Nederland. Kijk er al erg naar uit om iedereen weer te zien maar laat ik vooral hier nog genieten want ik denk dat de tijd heel snel zal gaan.

Vorig weekend hebben we doorgebracht in Wa. Echt een verschrikkelijk lange reis waar wij ongeveer 3 keer zo lang over gedaan hebben omdat we zoveel pech hadden onderweg. Was een rampweekend! Het begon 's ochtends al om half 4. Ja we moesten heel vroeg op omdat we om 4 op het busstation moesten zijn voor de tickets, de bus zou dan om 5 uur vertrekken. Na 8 weken heb ik ondertussen al wel geleerd dat ze tijd hier helemaal niet serieus nemen! Zeg je 5 uur kan het gerust 8 uur worden.. Vrij irritant in het begin maar het went gelukkig. Hoe dan ook we liepen in de vroege ochtend naar de receptie want hij zou een taxi voor ons geregeld hebben.. Je raadt het al die kwam dus niet. De man die ons zou komen ophalen had z'n telefoon uitgezet (heel slim) en had meer zin om te slapen waarschijnlijk. Omdat het geen optie was om in het donker op de weg een taxi te zoeken moesten we wel blijven wachten bij de receptie tot hij een oplossing had gevonden. Rond 4 uur kon er dan eindelijk een taxi komen gingen we snel naar het busstation. Daar aangekomen was de bus helemaal vol en konden we alleen mee als we wilden staan. STAAN? Het was een busreis van dik 8 uur en geloof me die wegen hier nou dan kom je niet levend weg. Dus dat was geen optie en moesten we iets anders verzinnen. Trotro dan maar.. Is niet erg comfortabel maar we waren zo vroeg opgestaan dat we er nu heen wilden ook. De eerste trotro zat vol en dus zouden we de in de tweede mogen. Het was ondertussen 6 uur in de morgen en we hadden het allemaal al flink gehad. Gelukkig kwam de tweede vrij snel daarna maar wat er toen gebeurde snap ik nog steeds niet. Het leek wel een slow motion. Alle Ghanezen snelden op de trotro af alsof hun leven ervan afhing, gooiden hun bagage naar binnen en kropen door de ramen. Ik zat echt met open mond te kijken en binnen 10 seconden zat die hele trotro bomvol en nee dus absoluut geen plek meer voor 6 blanken die gewoon naar Wa wilden..... Het werd bijna lachwekkend maar ja we waren toch flink chagrijnig. Goed na flink zeuren bij de ticketverkoper mochten wij echt in de volgende en na heel lang wachten kwam die ook. Snel erin zitten en gaan maar nee er moest nog een wiel verwisseld worden dus iedereen eruit. Wij konden er de lol wel van inzien, het was half 8 en we waren nog geen stap verder gekomen. Eenmaal vertrokken waren we blij en vielen de meeste in slaap. Helaaaas we zijn in Ghana en het mocht ook niet lang goed gaan. Het wiel was lek en helemaal verbrijzeld, moest dus weer verwisseld worden. Het verbaasde me nog dat er een reserve wiel mee was en na lang sleutelen bleek het het verkeerde wiel te zijn! HAHA die Ghanezen ook.. Ze vonden het allemaal ontzettend grappig omdat wij zo chagrijnig keken. In de middle of nowhere en we konden geen kant op. Hij wachtte tot er een auto voorbij kwam en ging het goede wiel maar is halen, alles op je gemakje hoor haast je vooral niet! Deed hij ook niet, 2 uur later kwam die aankakken met het goede wiel en konden we verder. We vonden dat er we genoeg pech geweest was maar uurtje verder kon het wiel weer verwisseld worden! Ja als ik het zo allemaal typ klinkt het wel erg ongeloofwaardig maar het was toch echt zo. De rest van de reis mocht gelukkig zonder lekke banden verlopen en we kwam eind van de middag aan in Wa. Gesloopt en chagrijnig. Volgende dag hopen op meer geluk want we moesten nog van Wa naar Wechiau en door naar de plek waar we zouden slapen. Het plan was om in de boomhut te gaan slapen middenin de natuur maar die was vol geboekt en dus konden we alleen op het dak van een lodge slapen! Bijzonder om een keer mee te maken. Deze hele reis was bedoeld voor het kanotochtje over een rivier waar nijlpaarden inzaten en natuurlijk was het heel bijzonder om mee te maken en was het ontzettend leuk om te doen maar de reis was uiteindelijk net iets te lang!

Aan het weeshuis wordt volop gebouwd en het begint er ook echt al uit te zien als een huisje, we hadden nog een donatie van een organisatie uit Nederland gehad en dus hopen we met dit geld echt alles af te kunnen maken.. Spannend spannend..

Voor nu ga ik weer stoppen omdat ik de rest van de dag lekker m'n verjaardag ga vieren hier! Papa, mama, Tom en Hannah in Italie met heerlijk schepijs, ik hier in Ghana en Saar gewoon thuis in Holland. Wel heel erg jammer dat ze hier niet een lekker appeltaartje hebben of slagroomtaart of tompouce...

Heel veel kusjes en tot snel xxxxxxxxxxxxxxxxx